Hadis No : 4286
Ravi: İbnu Ömer
Tanım: Resulullah (sav), Halid (ra)’i Beni Cezime’ye gönderdi. (Yurdlarına varınca Halid) onları önce İslam’a davet etti. Onlar “müslüman olduk!” demeyi güzel söyleyemediler, “Sabii olduk, Sabii olduk!” dediler. Halid de onları öldürmeye, esir etmeye başladı. Bizden her bir askere esirini verdi. Sonra bir gün geçince, herkese esirini öldürmeyi emretti. Ben: “Vallahi ben esirimi öldürmem! Arkadaşlarımdan da kimse esirini öldürmez!” dedim. Resulullah (sav)’a gelince, durumu haber verdik. Ellerini kaldırıp: “Allah’ım, Halid’in yaptığından beriyim!” dedi ve bunu iki sefer tekrar etti.
Kaynak: Buhari, Megazi 58, Ahkam 35; Nesai, Adabu’l-Kudat 16, (8, 237)
Hadis No : 4287
Ravi: Ali İbnu Ebi Talib
Tanım: Resulullah (sav) bir seriyye gönderdi ve birliğin başına Ensar’dan bir zat koydu ve askerlere komutanlarına itaat etmelerini emretti. (Sefer esnasında komutan, bir meseleden) öfkelenip: “Resulullah (sav) bana itaat etmenizi emretmedi mi?”dedi. Hepsi de: “Evet emretti!” dediler. “Öyleyse,” dedi, “derhal bana odun toplayın!” Hemen odun toplanmıştı. Bu sefer: “Ateş atın!” emretti. Ashab (odun yığınına) ateş attı. Komutan: “İçine girin!” emretti. Girmek üzere ilerlediler. Ancak birbirlerinden tutup: “Biz, ateşten kaçarak Resulullah (sav)’a geldik (şimdi ateşe girmemiz olur mu?)” diyerek girmediler. Öyle durdular. Ateş söndü. Komutanın da öfkesi geçti. Bu vak’a Resulullah (sav)’a intikal edince: “Eğer girselerdi. Kıyamet gününe kadar bir daha ondan çıkamazlardı! Allah’a isyanda (kula) itaat yok! Taat masruftadır!” buyurdular.
Kaynak: Buhari, Megazi, 59, Ahkam, 4, Haberu’l-Vahid 1; Müslim, İmaret 40, (1840); Ebu Davud, Cihad 96, (2625); Nesai, Bey’at 34, (7,159)
Hadis No : 4288
Ravi: Ebu Musa
Tanım: Resulullah (sav) beni ve Muaz (ra)’ı Yemen’e gönderdi ve şu tenbihte bulundu: “İnsanları dine (tatlılıkla) davet edin. Müjdeleyin, nefret ettirmeyin. Kolaylaştırın, zorlaştırmayın. Uyumlu olun geçimsiz olmayın.” Biz Yemen’e vardık. Her ikimizin ayrı birer çadırı vardı, çadırlarımızı müstakilen kullanıyorduk. Birbirimize ziyaretlerimiz olur, (birleşirdik. Bir seferinde) Mu’az, Ebu Musa (ra)’ya geldi. Ebu Musa, çadırının önünde oturuyordu. Yanında [zincire vurulmuş], öldürmek istediği bir yahudi duruyordu. “Ey Ebu Musa, nedir bu manzara (ne oluyor?)” dedim. “Bu bir yahudidir, müslüman olmuştu, tekrar yahudiliğe döndü” dedi. “Sen onu öldürmeyince oturmayacağım!” dedim. Kalkıp öldürdü. Sonra oturup konuşmaya başladılar. Muaz (ra): “Ey Ebu Musa, Kur’an’ı nasıl okuyorsun?”diye sordu. “Yatağımın üzerinde, namazımda, bineğimde zaman zaman (fırsat buldukça) parça parça okuyorum!” dedi. Sonra Ebu Musa, Muaz’a: “Ya sen nasıl okuyorsun?” diye sordu. “Bunu sana bildireceğim: Ben uyurum, sonra kalkar Kur’an’dan okurum. Böylece uyanıkken ümid ettiğim sevabı uykumda da kazanacağımı ümid ederim” diye cevap verdi.
Kaynak: Buhari, Megazi 60, İcare 8, İstitabe 2, Ahkam 7, 12; Müslim, Cihad 7, (1733), Eşribe 71; Ebu Davud, Hudud 1, (4354, 4355, 4356, 4357); Nesai, Taharet 4, (1,10)
Hadis No : 4289
Ravi: Büyerde
Tanım: Resulullah (sav), Hz. Ali (ra)’yi humusu (ganimetin beşte birini) almak üzere Halid’e gönderdi. Halid (ra), humsu ona verdi. Ali, ondan (kendine) bir cariye seçti. Ali, geceleyin gusül yapmış olarak sabaha erdi. Ali’ye kızmıştım. Halid (ra)’e: “Şunu görmüyor musun?” diye söylendim. Sonra da Resulullah (sav)’a gelince durumu anlattım. “Ey Büyerde!” buyurdular, “sen Ali’ye kızıyor musun?” “Evet!” dedim. “Kızma!” buyurdular, “zira onun humustaki hissesi aldığından fazladır.” [Ondan sonra Ali en çok sevdiğim insan oldu.]
Kaynak: Buhari, Megazi, 61
Hadis No : 4290
Ravi: Cerir İbnu Abdillah
Tanım: Resulullah (sav), bana: “Beni, Zü’l-Halasa’dan kurtarmaz mısın?” buyurdu. Bu, Has’amda bir bina idi. el-Kabetu’l-Yemaniyye denmekte idi. Ahmes kabilesinden yüzelli atlı ile oraya vardım. Ahmesliler at besleyen insanlardı. Ben ise at üzerinde duramıyordum. [Durumu Resulullah’a söyledim.] Aleyhissalatu vesselam göğsüme vurdu; öyle ki, parmaklarının izni göğsümün üzerinde gördüm. Sonra: “Allah’ım, Cerir’i (atının üstünde) sabit kıl, onu hidayete ermiş ve hidayet edici kıl!” buyurdu. Ben gittim, onu kırdım ve yaktım.
Kaynak: Buhari, Megazi 62, Cihad 154, 162, Menakibu’l-Ensar 21, Edeb 68, Da’avad, 19; Müslim, Fedailu’s-Sahabe 137; Ebu Davud, Cihad 172, (2772)
